در یک اقتصاد امن، شهروندان اعم از مصرف کنندگان یا فعالان اقتصادی میتوانند شرایط اقتصادی را پیش بینی و برای خود برنامه ریزی کنند. در اقتصادهای امن، قوانین و مقررات باثبات و قابل پیش بینی هستند و دولت، تصمیمهای ناگهانی و غافلگیرکننده نمیگیرد.
در علم اقتصاد متعارف، امنیت اقتصادی بیشتر به برقراری نظم بین عوامل اساسی تهیهی مایحتاج معیشتی انسان یعنی منابع اولیه، تولید، توزیع کار و درآمد اعضای جامعه، بهطوری که نیازهای ضروری آنها تأمین شود و آنها از فقدان و یا حتی احتمال فقدان این ضروریات احساس خطر ننموده و آرامش و آسایش آنها سلب نگردد، اطلاق میگردد؛ اما مراد از اقتصاد امن مفهومی فراگیرتر از امنیت اقتصادی است.