محمدرضا جمشیدی

در حالی 710 شرکت داخلی و 236 شرکت خارجی با رشد 10 درصدی تعداد و 44 درصدی مشارکت‌کنندگان خارجی، چندی پیش در بزرگ‌ترین گردهمایی بزرگان صنایع غذایی و کشاورزی گردهم آمده‌ بودند که به رغم تمام کاستی‌های موجود، بیست و دومین نمایشگاه بین‌المللی ایران اگروفود را می‌توان بزرگ‌ترین گردهمایی فعالان این بخش و به نوعی آئینه تمام نمایی از آخرین وضعیت فعالان صنعت غذا نامید. صنعتی که به‌رغم تمام ناملایمتی ها و بدقولی‌های حمایتی، تنها با اتکا به مزیت‌های پرشمارش در اقتصاد و سرمایه‌گذاران مجرب بخش خصوصی توانسته روند رو به رشد صادراتش را کماکان حفظ نماید و در سال 93 با 3/2 میلیارد دلار صادرات تنها با نیمی از ظرفیت فعلی ایجاد شده بتواند جایگاه قابل اعتنایی را در سبد صادرات غیرنفتی برای خود دست و پا کند.

صنعتی که برخلاف بخش کشاورزی که از مالیات معاف است، همین که همان محصول کشاورزی را فرآوری می‌کند و به همراه آن موجبات ارتقای ارزش افزوده و اشتغالزایی را فراهم می‌آورد، برخلاف اکثر کشورهای دنیا باید مالیات بپردازد و فعالان این بخش با این همه مزیت که از آن برخوردارند از هیچ‌گونه حمایتی برخوردار نیستند.

در این میان صنایع لبنی کماکان با 640 میلیون دلار، گل سرسبد این بخش است، شیرینی و شکلات با 543 میلیون دلار، زعفران با 226 میلیون دلار، رب 200 میلیون دلار و انواع کنسرو 52 میلیون دلار در رتبه‌های بعدی صادرات این بخش قرار گرفته‌اند. بخشی که آفرینش هر شغل در آن کمترین هزینه را به نسبت سایر صنایع دارد و کارشناسان برای امسال صادرات حداقل 3 میلیارد دلاری را پیش‌بینی کرده‌اند. صادراتی که تنها در سایه اندکی حمایت می‌تواند به دو برابر میزان فعلی ارتقا یابد تا کشور بتواند از مواهب این صنعت برخوردار شود. صنعتی که با این همه ویژگی و به رغم آنکه از 27 هزار استاندارد ملی کشور، 6 هزار استاندارد را از مزرعه تا سفره به خود اختصاص داده اما بازهم مورد تاخت و تاز رسانه‌ای قرار می‌گیرد و به‌جای آنکه به این ژنرال‌های خط مقدم صادرات غیرنفتی مدال اهدا کنیم با چماق تکفیر بدرقه‌شان کرده‌ایم.

به‌راستی آیا داده‌ها و ستانده ها در بخش صنایع غذایی با هم همخوانی دارد؟