الگوی کشت، برنامه‌ای که سالهاست روی کاغذ باقی مانده و همواره تبعات اجرایی نشدن آن گریبان تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان را می‌گیرد؛ کشاورزان نمی‌دانند چه محصولی را کجا و به چه میزان بکارند و چگونه میزان تولید خود را متناسب با شرایط اقلیمی افزایش دهند. مصرف‌کنندگان هم همیشه از کمبود و گرانی یک محصول متضرر می‌شوند.

به گزارش خبرنگار کشاورزی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) الگوی کشت همان برنامه و استراتژی برای رسیدن به حدی از خودکفایی در تولید محصولات مختلف کشاورزی که البته هم از سوی دولت به عنوان متولی بخش کشاورزی و هم از سوی کشاورزان مغفول مانده است و هر ساله کشور با مشکلات متعددی در بازار تولید و مصرف محصولات کشاورزی به دلیل رعایت نشدن الگوی کشت مواجه می‌شود.

گرچه هر وقت از مسئولان درباره الگوی کشت پرسیده می‌شود آن‌ها نیز از لزوم اجرای دقیق این طرح در کشور سخن می‌گویند اما دولت به عنوان متولی تولید محصولات کشاورزی باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی و مدیریت کند تا بتواند سالانه به رشد متوازنی در تولید همه محصولات کشاورزی به ویژه محصولات استراتژیک و کالاهای اساسی مورد نیاز مصرف کنندگان دست یابد.

داستان سیب‌زمینی و پیاز، جو، گندم و ذرت هر سال تکرار می‌شود. یکسال در تولید یکی مازاد داریم و در تولید دیگری کمبود و سال بعد داستان دقیقا برعکس می‌شود؛ این شرایط ناشی از نبود الگوی کشت مناسب است.

شاید وزارت کشاورزی و کارشناسان مربوطه نتوانند به دلیل وسعت و پراکندگی زمین‌ها و باغات کشاورزی در پهنه‌ی وسیعی به نام ایران نظارت کاملی بر روند اجرای الگوی کشت داشته باشند اما به راحتی می‌توان با اتخاذ سیاست‌های حمایتی و تشویقی میزان نیاز کشور به هریک از محصولات کشاورزی را میان کشاورزان ترویج داد. از سوی دیگر با افزایش آگاهی تولیدکنندگان نسبت به مزایای این طرح و اینکه اجرای دقیق این استراتژی تا چه حد می‌تواند در اقتصاد آن‌ها موثر باشد، می‌توان رشد بخش کشاورزی را رقم زد.

در بسیاری از کشورهای جهان الگوی کشت به گونه‌ای تنظیم شده که انواع محصولات کشاورزی بر اساس نوع نیاز، بازار و شرایط آب و هوایی مناطق مختلف تولید می‌شود اما در ایران نه اراده‌ای برای اجرای الگوی کشت و هدایت بخش کشاورزی به سمت کشاورزی پایدار وجود دارد؛ نه اهرم تشویقی - حمایتی برای اینکه کشاورزان به سمت تولید محصولات مورد نیاز و دارای مزیت اقلیمی هر منطقه سوق پیدا کنند.

گرچه تدوین و اجرای الگوی کشت مناسب در همه اقلیم‌های هفت‌گانه کشور نیازمند بودجه است اما انتظار می‌رود دولت به عنوان نهاد سیاست‌گذار و پشتیبان با بهره‌گیری از متخصصان و کارشناسان کشاورزی در سال 92 مصمم‌تر از گذشته به اجرای دقیق این طرح ورود پیدا کند و با آموزش صحیح، کشاورزان را به پذیرش الگوی کشت مناسب هر منطقه متقاعد کند تا بخش کشاورزی به کمک برخی از پروژه‌های عمرانی در تخریب محیط زیستی مانند دریاچه‌ی ارومیه سهیم نباشد.