علیرضا  صفاخو - شاید یکی از تصمیم های غافلگیرانه در معرفی کابینه ؛ اعلام نام محمود حجتی،  وزیر جهاد کشاورزی دولت دوم خاتمی برای دولت اعتدال گرای روحانی به جای اسامی دیگری که در گمانه زنی های محافل عمومی و حتا تخصصی زمزمه می شد، بود! وزیری که کارنامه درخشان ادغام وزارتخانه های جهاد سازندگی با کشاورزی و جشن خودکفایی گندم را در پیشانی این وزارتخانه استراتژیک دارد. وزیری که به رغم برخی هجمه های ناجوانمردانه برخی رسانه های خودی و طیف مخالف در عصر رسانه های به نسبت آزاد، بابت کمبودهای نقدینگی؛ حواشی یک ادغام دشوار را نیز که می توانست بحران آفرین باشد، با خویشتن داری ساماندهی و مدیریت کرد. مدیری که به رغم تحصیلات غیر مرتبط با کشاورزی؛ نشان داد که راه و رسم مدیریت دانش مدار و غیر شعاری را خوب بلد است و در مهره چینی گروه اداری و عملیاتی این وزارتخانه عریض و طویل؛ از ضریب هوشی بسیار بالایی برخوردار است. وزیری که به رغم چهره جدی و به قولی زمختش، به اذعان حتا مخالفان وزارتش در آن زمان، اخلاق مدار است و اتفاقا قلب مهربانی دارد. در واقع بسیاری ظاهر خشن حجتی را ماحصل سال ها تلاش جهادی او در کویر و کوهستان می دانند. مدیری که پشت میز نشینی در قاموس اخلاقی او نبوده و نیست.
در این میان، اگرچه بسیاری بر این گمان بودند که دکتر روحانی، متاثر از جو تاثیرگذاری و مداخله فرضی یاران هاشمی رفسنجانی بر او؛ عیسی کلانتری را به عنوان وزیر پیشنهادی جهاد کشاورزی انتخاب خواهد کرد؛ اما در واقع حسن روحانی نشان داد بدون اینکه تحت تاثیر مصاحبه های متعدد این و آن قرار گیرد، به غیر از ویژگی "سرهنگ  نبودن"؛ کاشف خوبی هم هست! او در حالی حجتی را به عنوان وزیر جهادکشاورزی به مجلس معرفی کرده است که به گواه بسیاری از منابع خبری معتمد نگارنده، محمود حجتی طی یکی دو ماه اخیر، به انحای مختلف کوشیده تا قبای وزارت را برتن نکند و برای ادای دین به بخش کشاورزی و دولت منتخب ملت، مدیران کارآزموده و دانش گرایی مثل دکتر عبدالمهدی بخشنده معاون خوش استعداد خودش در معاونت برنامه ریزی و امور اقتصادی وزارت جهاد کشاورزی را برای بررسی برنامه ها و توانایی های آن ها به رییس دولت یا کمیته مشورتی او پیشنهاد نماید. حتا کار به جایی رسید او برخلاف برخی که طی یک ماه اخیر چپ و راست مصاحبه های تبلیغاتی می کنند تا خودی نشان دهند؛ بدون هیچ تلاشی برای حضور رسانه ای در این ایام برای کسب جلب حمایت این و آن، دور از لابی های پایتخت نشین ها، راهی مسافرت شده بود! اما روحانی با هر ترفندی بود، سرانجام توانست محمود حجتی برخوردار از روحیه جهادی- علمی را به شانه خالی نکردن از مسئولیت اداره وزارتخانه تامین کننده امنیت غذایی کشور ( به هر بهانه، نه اینکه حجتی از مسئولیت طفره برود) مجاب نماید. وزیری که به خوبی سرد و گرم روزگار را در بحرانی ترین روزهای وزارت کشیده و این بار فقط باید با انرژی دوچندان، و البته تغییر نگاه رسانه ها و تشکل ها؛ خانه ای نو برای کشاورزان مسوولیت پذیر و نه راحت طلب، در ویرانه های بخش کشاورزی بنا کند. وزیری که در برخی محافل خصوصی، وقتی با مواضع ناامیدانه دوستان و همکاران سابقش مبنی بر بجا ماندن چاله های عمیق و پر دست انداز از سوی دولت های نهم و دهم  مواجه می شد، می گفت:" کافیست بخواهیم، حتا اگر حجم آسیب ها سه برابر میزان کنونی باشد، ایران را می توان دوباره ساخت و آباد کرد."
حال در این میان، به نظر می رسد داوری نمایندگان مجلس شورای اسلامی دوره نهم پیرامون محمود حجتی که واجد ویژگی های خاصی نظیر ملاحظات کارشناسی در انتخاب تیم همکاران بوده است، از اهمیت و حساسیت مضاعفی نسبت به ادوار گذشته برخوردار است. نمایندگان مجلس به عنوان وکلای ملت، به طور قطع ضمن ملاحظه مصالح ملی، به نیکی می دانند برای کسب نمره قبولی در وجدان عمومی مردم و قضاوت تاریخ، شاخص نوع رفتار آن ها با گزینه پیشنهادی رییس جمهوری تا چه حد تاثیرگذار است. وقتی مدیران نخبه کشاورزی یا حتا امروز 28 تشکل صنعت غذا که برای نخستین بار طی ادوار آغاز به کار وزیران جهادکشاورزی از برنامه های محمود حجتی دفاع علنی کرده و بیانیه پشتیبانی می دهند؛ می توان به خوبی، پی به اتفاق های خوشایندی که در راه است برد.
 در عین حال که به اقرار دوست و دشمن، یکی از ویژگی های شاخص محمود حجتی، گزینش نیروها براساس کارکردهای اجرایی و تخصصی بوده و در این زمینه گرایش های حزبی و سیاسی آن ها در تصمیم گیری او تاثیرگذار نبوده و نیست. در گویا ترین مثال، واقعیت این ادعا را می توان در رضایت دولت تحت حمایت اصولگرایان برای صدور مجدد احکام روسای سازمان های جهاد کشاورزی استان ها- برای حدود نیمی از آن ها – دید و بعد به داوری منصفانه نشست.
حال در این میان که برخی نگران رای اعتماد به حجتی هستند، به نظر می رسد دغدغه آن ها بجا نیست و نمایندگان مجلس نیک می دانند که حجتی وزیری ایده آل در نظام جمهوری اسلامی، برای دولتی اعتدال گراست. مگر نه آن که موکلان رای دهنده به نمایندگان، به روحانی اعتماد کرده‌اند، پس موکلان آن ها هم انتظاری جز ارائه بالاترین رای اعتماد از سوی وکیلانشان به وزیری که تحسین رهبری نظام را هم بابت مدیریت خودکفایی گندم داشته است، ندارند. در واقع نمایندگان مجلس که بر اساس جو عمومی مجلس، روشن است از لج بازی های معروف اسکندری و انفعال های خلیلیان دل آزرده هستند، رای اعتماد قطعی را به حجتی خواهند داد.
فقط در این میان آنچه بیشتر مورد انتظار است، دادن رای بالا و اعتماد مقتدرانه اکثریت پررنگ نمایندگان به گزینه پیشنهادی آقای رییس جمهور است. حتا اگر از سلیقه نمایندگان و ما اصحاب رسانه برخی نقدها به وزیر پیشنهادی کشاورزی وارد باشد؛ این دلیل نمی شود که وزیری متعصب در دفاع از تولید - فقط به واسطه برخی اختلاف نظرهای جناحی، با رای بالاتر از خلیلیان گریزان از پاسخگویی- پا به میدان پر از مین بخش کشاورزی نگذارد! وقتی حجتی، فارغ از تفاوت نگرش های سیاسی و فرهنگی با اسکندری؛ او را برای محقق کردن طرح خودکفایی گندم واجد صلاحیت می داند، می توان به نگرش غیر جناحی او در گزینش نیروهای انسانی- صرفا بر اساس کارکرد های اجرایی آن ها- ایمان آورد و حتا جسورانه به چنین نگرش نادری در میان وزیران دوره های مختلف دولت ها، درود هم فرستاد. در واقع می توان فارغ از برخی شایعات غیر مستند مبنی بر اینکه کلانتری و یارانش، آرزوی ناکامی محمود حجتی را دارند تا او گزینه بعدی و ناگزیر روحانی باشد، اذعان داشت که در روز رای اعتماد، نمایندگان مجلس نهم در معرض یک آزمون حساس ملی و حتا امنیتی مهم ( به لحاظ مسئولیت تدارک تغذیه سالم و کامل) قرار گرفته‌اند. تایید وزیری که با توجه به از دست رفتن ساختمان شیشه ای به عنوان نماد بخش کشاورزی این فرصت را دارد تا با توجه به فرصت دو هفته ای قوه قضاییه برای تسویه مبایعه نامه این ساختمان، با اقتدار و به موقع خبر خوش اول را شامل حال کشاورزان و  تیم مغموم اداری وزارتخانه کند.
ضمن آن که برای نمایندگانی که از حجم شدید واردات غیر ضروری سال های اخیر، آزرده خاطر و بی جواب نزد موکلانشان در حوزه های انتخابیه کشور هستند؛ رای اعتماد بالا به وزیر دور از حاشیه ای مثل حجتی - آن هم با حداکثر آرای ممکن- بیشتر برگ برنده ای برای خود آن ها در انتخابات دوره بعد مجلس نیز باشد. با مروری اجمالی به نوع دفاع حجتی و ابتکار عمل های هوشمندانه او در جلسات کابینه از حقوق همزمان مردم و کشاورزان، ( آن هم با دست خالی بودجه و کمبود ساختارها) می توان این پیشنهاد هوشمندانه روحانی را ستود. آن ها می توانند کاری کنند تا وزیران کشاورزی دولت های قبل و حتا بعد بدانند، رای اعتماد بالا و حمایت مقتدرانه از آن وزیران فاقد حاشیه، کارآمد و در عین حال جسور در پاسخگویی به مردم است.