فود پرس- مسؤولان كار نابلد و فاقدتجربه و دانش اگر بر فعاليت‌هاي غيركارشناسي خود اصرار كنند و از آمار و اطلاعات نادرست در تحليل‌هاي خود استفاده كنند بيشترين آسيب را به هر فعاليتي وارد مي‌كنند. واقعيت اين است كه مسؤولان دولت نهم در شروع كار خود با نگاهي غيركارشناسي به صنعت قندوشكر جاده‌اي را كشيدند كه انتهاي آن نامعلوم است كه يكي از پيامدهاي آن خارج شدن 5 ميليارد دلار واردات شكر در سال‌هاي اخير است. آمارهاي در دسترس نشان مي‌دهد ارزش واردات شكر از نيمه دوم سال‌ 1384 به اين طرف با فراز و فرودهايي مواجه بوده است و از 197 ميليون دلار در سال 1384 به بيش از يك‌ميليارد دلار در سال 1385 افزايش يافته است.

پس از پرشدن انبارهاي واردات و انتقاد و اعتراض توليدكنندگان و دلسوزان و نمايندگان مجلس به سيل واردات شكر بود كه واردات تا حدي كاهش يافت. اما نكته اين است كه توليد شكر نيز در داخل همراه با افزايش واردات كاهش يافت و به 500 هزار تن رسيد. اما در اين سال‌ها به‌دليل كمبود عرضه شكر داخل، واردكنندگان سودهاي بالا به‌دست آوردند. درحالي‌كه واردات در سال‌هاي 86 تا 88 كاهش يافته بود اما با توليد بيشتر شكر در داخل بار ديگر واردات افزايش يافت. ارزش واردات شكر در سال 1390 به 755 ميليون دلار و در سال 1391 به بيش از يك ميليارد دلار رسيد.

مسؤولاني را ديده‌ايد كه شرايط را براي كاهش قدرت توليد داخلي فراهم و همزمان قدرت واردكنندگان را افزايش دهند. آيا ديده‌ايد جايي را كه مسؤولان آن واردات شكر را هموار كنند تا بيماري‌هاي ناشي از رشد مصرف شكر تشديد شود و آنگاه ارز كافي براي واردات دارو وجود نداشته باشد. اين روزها كه كمبود داروهاي مورد نياز بيماران خاص خودنمايي مي‌كند و تلويزيون ايران نيز چهره اندوهگين بيماران را به تصوير مي‌كشد، مسؤولان مرتبط با افزايش واردات شكر از خود نمي‌پرسند كه اين چه اقدامي بود ما انجام داديم؟

آيا اختصاص يك‌درصد از كل واردات سال‌هاي اخير به شكر، اين پرسش را ايجاد نمي‌كند كه چرا 99 درصد ارزش واردات به هزاران كالا اختصاص يافته است و يك‌درصد كل واردات را شكر تشكيل مي‌دهد؟ آيا شكر موردنياز را نمي‌شد در داخل توليد كرد؟




ماخذ: گمرك جمهوري اسلامي ايران




ماخذ: گمرك جمهوري اسلامي ايران