محمدرضا جمشیدی

فعالان بخش کشاورزی در حالی پای به بیست و یکمین آوردگاه «ایران‌اگروفود» گذارده‌اند که همچنان با معضلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند. بهره‌وری پایین، خرد شدن اراضی و از همه ناگوارتر تغییر بی‌رویه کاربری به‌خصوص در شالیزارها، ضریب پایین مکانیزاسیون که حرکت رو به جلوی لاک‌پشتی‌اش عملا قابل اعتنا نیست، علمی نبودن پروسه تولید، سنتی بودن بازاررسانی محصولات کشاورزی و وجود حلقه فربه محتکر و واسطه و ... همه و همه نشان می‌دهد برای انجام اقدام‌های انقلابی در کشاورزی نیاز به عزم قوی‌تر و سرمایه‌گذاری افزون‌تری است.
محمود حجتی و تیم کارکشته‌اش، اگرچه گام‌های آغازین را بسیار امیدبخش برداشتند و با اعلام به موقع نرخ خرید تضمینی و زمزمه‌های عامل خرید تضمینی شدن بانک کشاورزی نوید انسجام بخشیدن به یکی از دغدغه‌های کشاورزی ایران زمین را سردادند، اما دیری نپایید که باز هم چند محصول کشاورزی گوی سبقت در رقابت قیمتی را ربودند تا پس از انتزاع معلوم شود که شاید همه چیز دست جهاد کشاورزی نباشد. اگرچه این وزارتخانه در تنظیم بازار شب عید میوه بسیار موفق عمل کرد، اما معلوم نیست شرایط نامناسب سردخانه‌ها و یا کدام سهل‌انگاری دیگر کیفیت بسیاری از محصولات انباری به‌خصوص سیب را پایین آورد که امید است در سال‌های آتی به این مساله توجه لازم مبذول گردد. اگرچه شاید هنوز هم قضاوت پیرامون عملکرد تیم روحانی در حوزه کشاورزی زود باشد، اما یقین بدانید چند ماه دیگر و پس از گذر یکسالگی تیم فعلی جهاد کشاورزی، افکار عمومی کم‌حوصله بسیاری از حرف‌های امروز را باور نخواهد کرد، اگرچه همگان مطلع هستیم که زدودن برخی نارسایی‌های تاریخی بخش کشاورزی نیاز به برنامه‌ریزی و سال‌ها فعالیت برای رسیدن به هنجار مطلوب دارد. پرسش‌های بسیاری در این خصوص وجود دارد، از جمله اینکه چرا به رغم همه هشدارها هنوز هم برداشت بی‌رویه از سفره آب‌های زیرزمینی صورت می‌گیرد و کماکان در بسیاری از مناطق تناوب زراعی و الگوی کشت رعایت نمی‌شود؟
به راستی جایگاه ترویج و انتقال یافته‌های نو در جهاد کشاورزی کجاست؟ سال‌هاست توسعه روش‌های نوین آبیاری در دستور کار وزرای جهاد کشاورزی قرار داشته و تسهیلات ارزان هم در اختیار فعالان قرار گرفته است، به راستی در 2 دهه گذشته چند درصد اراضی کشاورزی زیر پوشش آبیاری تحت فشار  قرار گرفته و آیا این سطح تناسبی با حمایت‌های صورت گرفته دارد؟
خرد شدن اراضی، کاهش بهره‌وری و غیر ممکن شدن کشاورزی مکانیزه از جمله معضلات تاریخی بخش کشاورزی به شمار می‌رود که حتی تصویب ممنوعیت خرد شدن در مجمع تشخیص مصلحت هم منجر به اقدام اساسی در این بخش نشده است و هنوز هم معلوم نیست، این همه اهمال سازمان‌های جهاد کشاورزی در این خصوص و از همه ناگوارتر تغییر کاربری سریع اراضی شالیزاری شمال کشور برای چیست؟
چند ماه از ابلاغ قانون انتزاع می‌گذرد و همگان هم به خوبی می‌دانند که انتزاع ساز و برگ لازم خود را می‌خواهد، پرسش اینجاست: وزیر جهاد کشاورزی که با انتخاب مرد سرد و گرم چشیده‌ عرصه بازرگانی به عنوان قائم‌مقام خود نشان داد گام نخست را محکم برداشته برای کارشناسی نبودن بدنه تیمی که می‌خواهد مفاهیم بازرگانی را اجرایی کند چه برنامه‌ای دارد؟
جایگاه صنایع تبدیلی در هیبت جهاد کشاورزی امروز کجاست؟ آیا بخشی که می‌خواهد ارزش افزوده بخش کشاورزی را تضمین کند و حلقه تکمیلی یک فعالیت کشاورزی باشد باید با این همه یک بام و دو هوا روبه‌رو باشد؟ این چه رویه‌ای است که محصول کشاورزی تا بر سر درخت یا کف بازار است از هرگونه عوارض و مالیات معاف است، اما همین که داخل شیشه و قوطی قرار گرفت باید مشمول مالیات بر ارزش افزوده و انواع عوارض گوناگون شود؟
یکی از مهم‌ترین معضلات امروز صنایع غذایی نوسان پرشمار قیمت و کیفیت مواد اولیه مورد استفاده است که در عمل امکان هرگونه برنامه‌ریزی به‌خصوص در بازارهای صادراتی را غیر ممکن کرده است. پرسش این است که صنایع غذایی تا کجا باید تاوان بهره‌وری پایین و بازاررسانی سنتی را بدهد و در چنین فضایی «انتزاع» چگونه می‌خواهد به سامان برسد؟
هنوز هم محمود حجتی و تیم کارکشته‌اش چشم و امید فعالان بخش به شمار می‌روند و هر کارشناس منصفی هم نمی‌تواند توقع شق‌القمر در یکسال از او داشته باشد، اما بپذیریم در برخی موارد حتی گام‌های نخست هم به خوبی برداشته نشده و این برای وی که سبقه مدیریتی‌اش بر همگان اثبات شده به طور حتم در آینده نمی‌تواند کارنامه مطلوبی باشد.
کد خبر محمدرضا جمشیدی 6 پرسش بنیادی از وزیر جهاد کشاورزی

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 14 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • محمد صداقتی ۱۶:۴۸ - ۱۳۹۳/۰۳/۱۷
    21 1
    مهندس جمشیدی گرامی با احترام، تشکر ازحضور با قوت در نمایشگاه و مقاله موجز و شش بندی ؟؟ بد ندیدم درد دلی کنم..... یکسال فرصت اندکی نیست اما شخصیت های بزرگواری که تیم آقای حجتی رو همراهی میکنند بسیار کند پیش می روند شاید هم لازم باشد از بدنه چابکتر و جوانتری استفاده نمایند تا با بهره گیری از فن آوری IT انتظار انقلاب یا جهاد در عرصه تولید و به خصوص بازرگانی مواد اولیه صنایع تبدیلی کشاورزی چندان دور از انتظار نیست . امروز ترس از عدم تامین غذای جامعه و برخوردهای سیاسی مانع از اتخاذ هرگونه حرکت جهادی در تامین مایحتاج مردم توسط دولتمردان شده است بطوریکه حتی برخی از مسئولین مرتبط با وزارت جهادکشاورزی نیز خففت واردات مواد ساخته شده را بر زحمت واردات و تولید مواد اولیه را برای خود با قیمتی گزاف خریده اند و به عبارت دیگر کشاورزی سیاست زده شده است و دست و بال همه را بسته است، همه چشم به دهان و زبان بسته ایم واز حل مشکلات تولید کنندگان و کارخانه داران صنایع غذایی دست شسته ایم. امروز امنیت ملی در گرو امنیت غذایی است و امنیت غذایی با آب و امکان دسترسی کشاورزان به آن ارتباط تنگاتنگ دارد ولی آیا کشور های دنیا این مشکل را ندارند؟ کشور ما بابت تولید چه بهایی پرداخت میکند ؟ تولید کننده چه بهایی میدهد؟ آیا از تمامی حربه ها از جمله تولید فراسرزمینی برای تولید استفاده کرده یا میکنیم؟ از توان فنی و دانش متخصصین داخلی غافلیم و بدنیال استاد و محلل در اروپا میگردیم . به نظر میرسددراین بحران مدیریتی بخش کشاورزی نیاز به مدیران جسور توانمند، بین المللی و فرا بخشی و آینده نگر با دید اقتصادی پویا بیش از گذشته احساس میشود و در مقابل مطمئنا" چنانچه به نیروهای جوان فرصت بدهند هیچ خواستنی غیر ممکن نیست ؟؟؟؟ فقط فضا بدهند و با چشم خریدار به آنها بنگرند شما خواهید دید شق القمر خواهد شد. حضرتعالی انتصابات چند ماه گذشته رو در بخش واکاری کنید در حد معاونین روسا فقط پیش رفته!!! فارق از هرگونه طراوت و نو گرایی بوده و احتیاط که لازمه سن و سال حضرات است در دستور کار قرار داده شده است، هیچ توجه ای به توان متخصصین بخش خصوصی نشده است،حال آنکه توان تغییر و تبدیل تمامی تهدید های موجود به فرصت داشته و متخصصین امروزی قادرند شاخص بازار(Market) را نقش تعیین کننده ای برای تولید کنندگان بازی میکند احصاء و پردازش نمایند. میدانیم که برای تحقق خود اتکائی ملی با توجه به سند چشم انداز بخش و الحاقیه آن باید بر استراتژی و تاکتیک هایی ارا بخشی تاکید کنیم تا شرایط فرار بخش کشاورزی از این سرشکستگی ملی را در مواد اولیه اساسی فراهم آوریم. امیدوارم روزی فرا رسد که بتوان در این راستا گام برداشت و آنچه داریم و خواهیم داشت رو در قالب پروژه های فنی ارائه نمود و گزارش آن را از تریبون رسانه شما قلمی نمود. با حترام محمد صداقتی