سال 91، ماههای پرفراز و نشیبی را برای اهالی صنعت غذا رقم زد. بر پایه آمار تایید نشدهای نیمی از واحدهای فعال صنایع غذایی از گردونه فعالیت خارج شدند و مابقی هم حال و روز چندان مساعدی ندارند. تشکلهای صنایع غذایی که گاهی به عنوان ناجی صنعت خود را معرفی کردهاند نیز این روزها به دنبال گمشدهای به نام وحدت میگردند تا بتوانند از نهایت ظرفیتهای خود بهره ببرند.
دکتر سیدمحمد حسینی از پیشکسوتان و بزرگان تشکلگرایی صنعت غذا در گفتوگو با خبرنگار ما به تحلیل آخرین وضعیت صنعت غذا و تشکلهای صنایع غذایی پرداخته که ماحصل آن در پی میآید.
سال 91، سال پرفراز و نشیبی برای صنایع غذایی بود، تحلیل جنابعالی از آخرین وضعیت صنعت غذا چیست؟
صنایع غذایی در سال 91 با چالشهای بسیاری مواجه شد. البته دراین چالشها چهره مدیران موفق به خوبی نمایان شد. در واقع با ظهور این چالشها واحدهایی هم فعال هستند که 360 روز در سال با قدرت فعالیت میکنند.
چند درصد شرکتهای صنایع غذایی دچار این وضعیت هستند؟
هماکنون حدود 50 واحد از 14 هزار واحد صنایع غذایی با 100 درصد ظرفیت فعالیت میکنند.
بقیه واحدها با 30 تا 80 درصد ظرفیت فعالیت میکنند. البته بر پایه برخی آمارها حدود نیمی از واحدهای صنایع غذایی در سال جاری دست از فعالیت کشیدهاند.
چرا چنین حجم وسیعی از تولیدکنندگان صنایع غذایی تعطیل شدهاند؟
چون امسال سیاستها ثباتی نداشت و وعدههای حمایت از تولید انجام نشد و از سوی دیگر تورم و افزایش قیمتهای تمام شده، واحدها را در رنج بسیار قرارداد.
همچنین بانکها در چنین شرایطی همکاری لازم را با واحدهای صنایع غذایی نداشتند و فشار مضاعفی را روی تولید گذاشتند.
نوسان نرخ ارز و مسایل بینالمللی چقدر برروی صنایع غذایی اثر گذاشت؟
البته بیتاثیر نبود، اما مسالهای که بیش از هر عامل دیگر برروی فعالیتهای صنایع غذایی اثر گذاشت سیاستگزاریهای بخش دولتی بود. به عبارتی میتوان گفت آنقدر که صنایع غذایی از تحریمهای داخلی ضربه خورد، تحریمهای بینالمللی موثر نبود.
چه ارزیابی از وضعیت صنایع غذایی در سال آینده دارید؟
وضعیت سال آینده به طور کلی مبهم است، چرا که سیاستگزاریها کاملا نامشخص است و مدیران صنایع غذایی از برنامهریزی بلندمدت عاجر هستند.
وقتی از سوی بانک مرکزی 70 نوع بخشنامه صادر میشود، در این شرایط تولید نمیتواند قوام خوبی داشته باشد.
اشاره کردید نیمی از واحدهای صنایع غذایی در سال جاری تعطیل شدهاند، ممکن است مستندات خود را اعلام کنید؟
دولت هیچ آماری از تعطیلی واحدها ارایه نمیدهد. تشکلها هم وظیفه آماردهی ندارند، وظیفه ما حمایت از صنف خودمان است، آمار من بر مبنای حدس کارشناسی و پرسوجو از اهالی صنعت است.
به عنوان مثال شهرک صنعتی طوس یکی از شهرکهای صنعتی موفق کشور است که آمار بالای شرکتهای صنایع غذایی تعطیل شده خود گواهی بر بسیاری از مسائل خواهد بود.
ببینید از 14 هزار واحد صنایع غذایی دارای مجوز حدود هفت هزار واحد تعطیل شدهاند و باید پذیرفت وجود تنها 50 شرکت فعال با 100 درصد ظرفیت نمیتواند نشانه موفقیت یک صنف پرمزیت نظیر صنایع غذایی باشد.
به تاسی از اوضاع و احوال صنایع غذایی تشکلهای صنایع غذایی هم حال و روز چندان مساعدی نداشتند، به نظر جنابعالی برای آنکه بتوان از ظرفیتهای این تشکلها بیشتر بهرهمند شد، چه اولویتهایی وجود دارد؟
به نظر من انجمنهای صنفی در سال گذشته بسیار زحمت کشیدند که جای تقدیر دارد.البته انجمنهای علمی نظیر انجمن متخصصین علوم و صنایع غذایی نیز تلاش بسیاری انجام دادند تا مسائل علمی صنعت را پیگیری کنند. به اعتقاد من تشکلهای صنایع غذایی در تصمیمگیریهای کلان دولتی مربوط به خود محلی از اعراب ندارند و بهای لازم را به ما نمیدهند. از سوی دیگر تشکلهای صنایع غذایی باید از اختلاف سلیقههای خود بکاهند و با وحدت رویه مسایل را پیگیری کنند. باید همه تشکلها اعم از علمی، صنفی، کانون، اتحادیه و ... دور هم جمع شویم و پیشکوستانی نظیر شاهرخ ظهیری را محترم بداریم و همه دور پرچم او جمع شویم.
ما درانجمن صنایع غذایی با 500 عضو کارخانه و 1500 تا 1700 عضو حقیقی مسوول سرویس دهی به اعضایمان هستیم، ما داعیهدار این نیستیم که متولی صنایع غذایی هستیم. ما خدمتگزار جزء صنعت غذا هستیم.
به نظر من رمز تشکلگرایی احترام به پیشکسوت و بزرگتر و جذب اکثریت فعالان هر بخش است.
اگر اینگونه شد آنوقت تشکلها قوی شده و تشکلهای قوی میتوانند دور هم جمع شوند.
تا هنگامی که پیشکسوتان هر صنف هستند باید از شیخالرئیسها به جای جوانها استفاده کرد.
بهترین و بدترین خاطره سال 91 جنابعالی چه بود؟
بدترین خاطره من افزایش قیمت دلار و از دست دادن آرمان رضوی نوجوان دوست داشتنی صنعت غذا بود.
خاطره خوش هم خیلی دارم. لذت در کار برای صنایع غذایی و همکاری با پیشکسوتان صنعت غذا از جمله بهترین خاطره بنده است.
منبع: اقتصاد سبز
نظر شما