داستان ساده است.گوشت گران شد و دلیل آن هم افزایش ۱۰ درصدی قیمت گوشت وارداتی است که از تبعات تک نرخی کردن ارز است و مربوط به واردات گوشت است.

به گزارش اتاق نیوز، گران شدن گوشت در فروشگاه های زنجیره ای و قصابی ها چه دلیلی می تواند داشته باشد؟ قصابی ها و فروشگاه های زنجیره ای از کجا و چگونه خبر دار می شوند که گوشت گران شده است و قیمت آن با افزایش ۶۰ درصدی مواجه شده است؟

در سال های گذشته روندی در برخی رسانه های کشور باب شده است که که می توان به نوعی این رسانه ها را محلی برای عقده گشایی های صنفی و عقیدتی برخی جریان ها در کشور دانست.گرانی های خُرد در کشور و نیز احتکارهای سازمان یافته کالا از جمله فعالیت هایی است که از سوی برخی رسانه ها به اصطلاح “پیراهن عثمان شده” و به نوعی ابزاری است برای ناکارآمد جلوه دادن دولت.

گرانی گوجه فرنگی،گرانی و کمبود قند و شکر،گرانی های جسته و گریخته گوشت قرمز و گرانی و کمبود گوشت مرغ در بازار و گرانی در بخش میوه و صیفی جات.

مردم نمونه های زیادی را از افزایش قیمت،کمبود در بازار،احتکار و نوسان قیمت ناگهانی کالا می دیدند که به طور سازمان یافته ای از سوی برخی رسانه های غالبا مکتوب  و روزنامه های جهت دار که مدیران و گردانندگان آنها را افراد شکست خورده سیاسی و مساله دار تشکیل می دادند به نواسانات بازار دامن می زدند.

در حال حاضر نیز با افزایش قیمت گوشت در بازار شاهد به تکاپو افتادن این رسانه ها و هلهله و کل کشیدن آنها هستیم.خوشحالی ای که نشان می دهد این بخش از رسانه های کشور نه تنها دلسوز مردم نیستند،بلکه بدنه تشکیل دهنده این مجموعه ها متاسفانه تحلیل های غرض ورزانه و جهت داری را به مردم ارایه می کنند تا با توسل به تاکتیک ” فریب افکار عمومی” و نیز “جهت دادن به دریافت پیام” و “دروازه بانی خبر” که از جمله ابزارهای رسانه ها ای در جهان است،اقدام به انتشار تحلیل و گزارش هایی می کنند که در نزد کارشناسان اقتصادی از کمترین میزان  “اعتبار علمی” برخوردار است.

جالب آنکه در مورد اخیر که افزایش قیمت گوشت است سعید سلطانی سروستانی،رییس اتحادیه دامداران سراسر کشور در گفت و گو با اتاق نیوز،می گوید:«گرانی گوشت فقط مربوط به ۱۰ درصد از مجموع گوشت موجود در کشور است که آن هم همان ۱۰ درصد وارداتی است و این گرانی های گسترده در برخی بخش ها مربوط به اطلاعات نادرست و تحلیل هایی است که توزیع کنندگان داده می شود وگرنه در بازار گوشت داخلی اتفاق عجیبی رخ نداده است.»

این روند در رسانه ها؛روایت بزرگ علوی در مجموعه داستان های کوتاه چمدان را با عنوان “شیک پوش” تداعی می کند. آقای ” نواپور” شخصیت اصلی داستان است که بزرگ علوی او را روایت می کند. آقای نواپور پسرکی است منور الفکر و اهل روزنامه خواندن و علاقه مند به پالتوی انگلیسی.او به درس خواندن در مدرسه اعتقادی ندارد چرا که خودش نتوانسته نمرات لازم را بیاورد.آقای نواپور هر جا که می نشیند و به دوستان عوام خود فخر می فروشد که پارچه انگلیسی مصرف می کند و پارچه های داخلی را هم قبول ندارد.او کافه نشین است.اهل مطالعه و موسیفی است و در روزنامه “اصلاح اجتماعی” هم مقاله می نویسد.مدت ها می گذرد و مقاله ای که او درباره پارچه های انگلیسی در روزنامه اصلاح اجتماعی می نویسد جریانی را در کشور راه می اندازد و در نهایت کاشف به عمل می آید که وی بابت نوشتن این مقاله از تولید کنندگان پارچه پیشکشی دریافت کرده است و هیچ هم چیزی از پارچه خارجی نمی فهمد و فقط به فکر تامین نیازهای شخصی خودش است.موضوع و معضلی که بزرگ علوی به خوبی به آن پرداخته است.

نکته دیگر آنکه رسانه هایی که به انتشار اینگونه تحلیل ها و  قیمت ها و آمارها می پردازند غالبا به آمارهایی اتکا می کنند که از سوی نهادهای رسمی کشور همچون مرکز آمار منتشر نمی شود و یا از سوی “اشخاص” است و یا در مطلوب ترین حالت با توسل به تحلیل هایی است که مراکز آمار و نظرسنجی بین المللی دسته چندم مثل “مرکز اعتبار سنجی اکونومیست” است که فضای اقتصاد جهانی از اعتبار استنادی پایینی برخوردارند.

این درحالیست که “ضعف مدیریت” و “تصمیم های سلیقه ای” در برخی موارد که سبب گرانی برخی کالاها در کشور شده است مورد پذیرش هر عقل سلیم و سالمی است اما این جریان رسانه ای در کشور در اکثر مواقع این مشکلات را ناشی از ضعف مدیریت در کشور می دانند.

به نظر می رسد با نزدیک تر شدن به فضای رقابت های انتخاباتی شاهد افزایش این نوع تحلیل های سطحی از سوی برخی افراد و رسانه ها باشیم که با دیدن فضای غبار آلود بازار به دنبال انتقام گیری هستند و مطامع خودشان را در این میان جستجو می کنند و سر سوزنی هم برای مشکلات اقتصادی مردم دلسوز نیستند،چه آنکه در دولت های قبل همین رسانه ها و شخصیت های به اصطلاح کارشناس بودند که به عنوان مثال در مورد سیاست “تثبیت قیمت ها” که تاثیر مخرب طولانی مدتی بر اقتصاد ایران و افزایش تورم داشت لب دوختند و برحقیقت مُهر مصلحت زدند.حکایت ها و مثال هایی چنین زیاد است،حکایت هایی که مارا یاد “مرد شیک پوش” بزرگ علوی می اندازد.

من از مفصّل این قصه مُجملی گفتم تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.