کشاورزی> حضور علی قنبری بر مسند معاون وزیر جهاد کشاورزی دولت یازدهم و مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی ایران همواره  با حاشیه های زیادی همراه بوده است. حاشیه هایی که گاهی خواسته یا ناخواسته او را سیبل هجوم منتقدان قرار داده است. موضوعاتی نظیر فروش برنج و شکر به پسر اسوره فوتبال و داستانها و حواشی آن، ناتوانی در تامین ذخایر استراتژیک کالاهای اساسی به عنوان یکی از اصلی ترین وظایف و بروز مشکلاتی نظیر بحران شکر، واردات برنج آمریکایی، کمبود ذخایر استراتژِک روغن نباتی و توزیع رانت زا و شبه انگیز روغن های امانی دولت در مخازن بخش خصوصی و .... تنها بخشی از عملکرد و حاشیه های حضور  این چهره سیاسی و البته اقتصادی شناخته شده در وزارت جهاد کشاورزی است.

او البته در همین زمان حاشیه های دیگری همچون برخی انتصابات و حقوق های نجومی و ... نیز داشته است که به آنها در آینده خواهیم پرداخت اما نکته قابل تامل در رفتار این معاون وزیر، علاقه شدید وی به مسایل خارج از سمت  تخصصی وی است به طوری که هر چند وقت یکبار با انتشار یادداشت هایی در روزنامه های اصلاح طلب و منتسب به جناح خاص در صدد بیان تحلیل های خود است. افدامی کمیاب که در هیچ معاون وزیر دیگری لااقل در وزارت جهاد کشاورزی سابقه نداشته است.

علی قنبری در آخرین یادداشت خود در روزنامه شرق اول آبان ماه 1395 به بررسی انتخابات آمریکا دوناد ترامپ و  اقتصاد ایران پرداخته است.

متن کامل یادداشت علی قنبری که سمت معاون وزیر جهاد کشاورزی نیز در یادداشت خود لحاظ کرده است را در ادامه می خوانید:

ترامپ و تقویت اقتصاد ایران

علی قنبری . معاون وزیر جهاد کشاورزی

انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا تا نوامبر، بزرگ‌ترین ریسک اقتصاد جهانی به شمار می‌رود؛ تا پیش از این، انتخابات برگزیت و نوسانات بازارهای مالی جهانی، بزرگ‌ترین ریسک اقتصاد جهانی بودند. در واقع اینکه چه کسی میراث‌دار کاخ سفید می‌شود، برای اقتصاد بین‌المللی آثار بزرگی به دنبال خواهد داشت. اگرچه برنامه‌های اقتصادی اعلام‌شده از سوی دو نامزد دموکرات و جمهوری‌خواه، براساس بررسی نهاد‌های تحلیلگر اقتصادی، بدهی‌های دولت آمریکا را افزایش می‌دهد و کاندیدای حزب دموکرات با خلق بدهی معادل ٨٠ درصد تولید ناخالص داخلی آمریکا و دونالد ترامپ با خلق بیش از صددرصد تولید ناخالص داخلی آمریکا، فرصت‌هایی شغلی خلق خواهند کرد؛ اما مسیرهایی که این دو کاندیدا برای رسیدن به رشد اقتصادی تعریف کرده‌اند، کاملا متفاوت است. سیاست‌های آنها درباره تجارت بین‌المللی و تأمین مالی صندوق‌های حمایتی بین‌المللی، بسیار متفاوت است. دونالد ترامپ، نماینده حزب جمهوری‌خواهان، به‌دنبال درون‌گرا‌ترکردن اقتصاد آمریکا و بستن مرزها و بازگرداندن رؤیای آمریکایی به این کشور است و به‌این‌ترتیب، در صورت حاکم‌شدن جمهوری‌خواهان، امنیت اقتصاد جهانی و درجه دموکراسی کمتر می‌شود. انتخاب دونالد ترامپ درواقع به معنی یک تغییر گسترده در سیاست اقتصاد بین‌الملل آمریکاست. در زمینه اقتصاد داخلی آمریکا، نماینده حزب جمهوری‌خواهان برنامه‌هایی برای کاهش مالیات دارد که این شعار تبلیغاتی و این سیاست اقتصادی، به معنی تقویت سرمایه‌گذاران است؛ به‌این‌ترتیب اقتصاد با تقویت دهک‌های بالای درآمدی، رشد خواهد کرد و ضریب جینی افزایش خواهد یافت. این در حالی است که هیلاری کلینتون، نماینده حزب دموکرات‌ها، به‌شدت دنباله‌رو سیاست‌های اقتصادی باراک اوباما بوده و به‌دنبال تقویت دهک‌های میانی و طبقه متوسط است. او خود را منتسب به طبقه متوسط درآمدی در آمریکا می‌داند. چالش بین انباشت سرمایه و نگاه سرمایه‌داری و رشد اقتصادی مبتنی بر سرمایه‌داری و در مقابل آن رشد از طریق بنگاه‌های خرد و متوسط، چندین دهه است که در ادبیات رشد اقتصادی جهانی مرکز توجه قرار گرفته است. 

رشد اقتصادی بالای چین و هند و در مقابل رشد اقتصادی پایین آمریکا، از موضوعاتی است که نتیجه انتخابات را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. براساس تئوری‌های اقتصاد توسعه، هرچه کشوری پیشرفته‌تر باشد، در مسیر نزولی رشد اقتصادی قرار می‌گیرد؛ اما پایین‌ترشدن رشد اقتصادی آمریکا از میزان پیش‌بینی‌شده برای سال ٢٠١٦ و برآورد رشد ١,٦درصدی برای این سال، حاکی از کوچک‌شدن اندازه اقتصاد آمریکاست. تقابل آشکار دونالد ترامپ با سیاست‌های آمریکا در مقابل ایران و اعتراض او به بزرگ‌شدن اقتصاد ایران و تقویت نقش ایران در خاورمیانه، نکته درخور توجهی است. این موضوع نشان می‌دهد که نه تنها سیاست‌های اسلام‌هراسی علیه ایران موفق نبوده؛ بلکه در تلاش دولت یازدهم برای تقویت تعاملات بین‌المللی، دستاورد بزرگی پدید آمده که حزب جمهوری‌خواهان را به‌شدت برآشفته کرده است. ارزیابی رشد اقتصادی پنج الی شش‌درصدی برای سال جاری در اقتصاد ایران که اخیر از سوی صندوق توسعه بین‌المللی پول مطرح شده بود، از دیگر شواهد موفقیت سیاست‌های اقتصادی ایران و به بارنشستن تعاملات سیاسی ایران در سال‌های پساتحریم بوده است. خشم درونی در اقتصاد آمریکا به دلیل وضعیت اشتغال و چشم‌انداز بلندمدت رشد اقتصادی و اندازه اقتصادی، بالا گرفته است؛ به همین دلیل دو نامزد از بیان صریح و قطعی خود درباره کمک‌های بین‌المللی و تجارت بین‌المللی، دچار اضمحلال و دمدمی‌مزاجی شده‌اند و نمی‌توانند بر یک موضع ثابت بمانند و برای جلب رضایت عمومی، مواضع خود را تغییر می‌دهند؛ به‌همین‌دلیل، بالاترین ریسک اقتصادی جهانی تا ماه نوامبر مربوط به انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا بیان شده است. البته براساس نظریات اقتصاددانان بزرگ و مؤسسات بین‌المللی محاسبه ریسک، بیشترین آثار انتخابات آمریکا، خود را بر اقتصاد داخلی آمریکا نشان خواهد داد؛ اما از طرف دیگر، بازارهای سرمایه و اقتصاد جهانی، برای اولین‌بار در بازه دو دهه اخیر، اثرپذیری بالایی از انتخابات آمریکا را در خود بروز داده‌اند. از دیگر موضوعات درخور توجه در زمینه آثار اقتصادی انتخابات آمریکا بر اقتصاد جهانی، موضوع درهم‌تنیدگی اقتصاد و سیاست است. شعارهای تبلیغاتی دو نامزد دموکرات و جمهوری‌خواه نشان می‌دهد مسیر دموکراسی در نتیجه این انتخابات، عوض خواهد شد.