منصور انصاری

طبق اظهارات رسمی قابل اتکاء و استناد در سال زراعی گذشته (95 - 94) بالغ بر 14 میلیون و 300 هزار تن گندم در کشور برداشت شد که بیش از 11 میلیون تن آن توسط نهاد های موظف و مرتبط، به مبلغ 14 هزار و 700 میلیارد تومان یعنی حدود 15 هزار میلیارد خریداری شد. بحث بر سر اینکه این بهترین روش تامین و خریداری گندم به عنوان یک محصول راهبردی، حیاتی و ضروری برای مصرف مردم بوده است یا راه های دیگری نیز متصور است مورد نظر نیست، اما گفته می شود منهای 3 میلیون و 300 هزار تن خود مصرفی در مناطق روستایی و فروش آنها به غیر از مراکز دولتی با توجه به میزان مصرف 3 میلیون تن مازاد تولید داشته ایم، آخرین محموله های گندم خریداری شده در ماه های پایانی پائیز گذشته بوده است، یعنی بیش از 8 ماه پیش. با فرض صحت گفته معاونت برنامه ریزی و اقتصادی وزارت جهاد کشاورزی که در پایان سال گذشته از یک ذخیره 7 میلیون و 500 هزار تنی یاد کرد باید پرسید که بر سر این گندم ها چه آمده است؟ وضع بهداشتی آنها در سیلوهایی که امکان لایروبی فراهم نبوده است چگونه است؟ چقدر از این گندم ها، چه به صورت دانه گندم و چه به صورت آرد صادر شده است؟ قیمت تجارت صادرات چقدر بوده است؟ ما به تفاوت قیمت از چه محلی پرداخت شده؟
اگر ارزش افزوده قیمتی داشته اند به چه حسابی واریز شده است؟ آیا صادرکنندگان از بخش خصوصی بوده اند یا بخش دولتی؟ کدام شرکت دولتی این اقدام را بر عهده داشته است؟ آیا ماندگاری بیش از حد این ذخایر که آن همه بحث و مناقشه در پی داشت موجب فاسد شدن آنها نشده است؟
آیا میزان افلاتوکسین آنها اندازه گیری شده است؟ آیا ممکن است که این گندم های کهنه و از قدیم مانده به علت کمبود ظرفیت سیلو با گندم های تازه خریداری شده  قاطی شده باشند؟ چند سیلوی نگهداری این ذخایر لایروبی، گند زدایی و به دلیل انبوه موجودات موذی و حشرات سم پاشی شده اند؟
در نهایت؛ آیا قرار است امسال هم گندم تولیدی مازاد بر مصرف،  خریداری و به همین شیوه انبار یا سیلو شود؟ آیا این شیوه ذخیره سازی جزء طرح خود کفایی است یا ندانم کاری در برنامه ریزی تولید است؟ خلاصه چرا در مورد سرنوشت این گندم های ذخیره کسی حرفی نمی زند یا شفاف سازی صورت نمیگیرد؟
 آیا میان این شیوه تولید، حمل و نقل،  نگهداری در فضای باز و یا انبارهای غیر فنی و سپس انتقال به سیلو های لایروبی نشده که از ضریب بهداشتی آنها اطلاعی در دست نیست با امنیت غذایی رابطه ای وجود دارد و این جزء سیاست های خودکفایی در گندم است؟ یعنی آیا گندم می کاریم، آن را با دو برابر قیمت های جهانی در محدوده زمانی میان خرداد تا آذر ماه خریداری و جمع آوری می کنیم ولی در مورد سرنوشت آن حاضر به اطلاع رسانی و در واقع پاسخگو نیستیم؟