ابوالحسن خلیلی
چند‌ماهي است كه موضوع شير سوژه اصلي محافل اقتصادي كشور شده است. عناويني چون كم‌فروشي توليدكنندگان، گران‌فروشي دامداران و برخوردهاي تعزيراتي سر تيتر اول روزنامه‌‌هاي كشور است.دامداران از نبود علوفه ارزان‌قيمت شكايت دارند و كارخانجات از عدم عرضه شير ارزان‌قيمت و در اين ميان دولت هم هر از چند گاهي چوب تعزيرات بر گردن كارخانجات صنايع لبني و يا دامداران كشور قرار مي‌دهد و مصرف‌كنندگان را اميدوار مي‌سازد كه سياست‌‌هاي تنظيم بازار به‌زودي مشكل شير كشور را حل خواهد كرد.گهگاهي سخنگوي دامداران از نبود علوفه ارزان‌قيمت شكايت مي‌كند و زماني صادرات صنعت لبنيات را مشكل كمبود شير كشور مي‌خواند.
 
يادمان نرفته است مديرعامل اتحاديه دامداران چند‌ماه پيش 100 ميليارد تومان ناقابل را دريافت و با افتخار سخن از تنظيم بازار جو و نهاده ها به ميان كشيد. صرفا صحبت از قطع دست مافياي واردات نهاده‌‌هاي دام و طيور بود ولي فارغ از اين موضوع كه چيدمان سياست‌گذاري بلندمدت به مدد يك حركت و آن هم تزريق نقدينگي مقطعي فراهم نخواهد شد.پس از چند‌ماه از دريافت 100 ميليارد تومان تسهيلات، حال موضوع صادرات صنايع لبني سوژه جديد اتحاديه دامداران شده و...
 
 
 
به راحتي يك سياست بلندمدت كشوري را زير سوال مي‌برد و كمبود شير را به گردن صادرات 250 هزار تن لبنيات مي‌اندازد.در ميان هياهوي نادرست، از مسوولان كشاورزي كشور خبري نيست، همان‌هايي كه ساليان سال بودجه دولت را صرف امور توسعه مي‌نمايند تا در روز مبادا كشور با كمبود مواجه نشود.از طرفي ارائه آمار توليد 5/10 ميليون تن شير از سوي وزارت جهاد و اعلام افتخار آميز آن با واقعيت موجود كه توليد شير كشور را 670/6 ميليون تن اعلام مي‌كنند، تفاوت بسيار دارد و همين مسئله موجب شده است تا كشور تاوان سنگين نبود شير خام را بپردازد.اما مهم است بدانيم كه به سبب سياست‌‌هاي نادرست كنترل قيمت در سال‌هاي 84 تا 91 آسيب‌‌هاي جدي به كشور رسيده است. ضربه‌هايي چون عدم صرفه دامداري و كاهش گله‌‌هاي شيرده كشور، كاهش توليد شير خام و كمبود ماده اوليه كارخانجات صنايع لبني، عدم افزايش سرانه مصرف لبنيات در كشور، آسيب جدي به سلامت كشور به دليل كمبودهاي ناشي از عدم مصرف لبنيات، عدم استفاده از ظرفيت‌‌هاي نصب شده در كارخانجات صنايع لبني و هدررفت سرمايه‌‌هاي ملي، عدم سودآوري صنعت دامپروري و صنايع لبني كشور، عدم حضور در بازارهاي صادراتي تنها نمونه‌هايي از اين آسيب‌هاست. بنابراين شايد وقت آن رسيده باشد تا با پرهيز از بيان نظرات بيهوده، به صورت اصولي به واكاوي كاهش شير خام در كشور پرداخته و با تدوين استراتژي ده ساله، سلامت آحاد جامعه كشور خود را تضمين كنيم.
دبیر کل کانون انجمن های صنفی صنایع غذایی ایران